แบบไหนที่เรียกว่าเนียตบวช (ถือศีลอด) หลายคนอาจจะยังไม่เข้าใจ จึงทำให้รู้สึกว่าเป็นเรื่องยาก แต่จริง ๆ แล้วการเนียตถือศีลอด นั้น ง่าย ๆ เพียงแค่ตั้งใจ ตั้งเจตนาโดยไม่จำเป็นต้องเปล่งเสียงออกมาเลย
มีเรื่องเล่าหนึ่งจากอ.ปราโมทย์ ศรีอุทัย เกี่ยวกับเรื่องเนียตถือศีลอด ซึ่งท่านได้โพสต์ไว้ใน Facebook ส่วนตัวของท่านตามข้อความต่อไปนี้…….
อย่างไรที่เรียกว่า เนียตบวช โดย อ.ปราโมทย์ ศรีอุทัย
ต้นรอมะฎอนหนึ่งของหลายปีก่อน สมัยผมยังตั้งแพปลาอยู่ที่สงขลา …ขณะที่ผมละหมาดซุบฮี่เสร็จ และกำลังนั่งพักผ่อนอยู่ที่บ้านเพื่อเตรียมตัวออกไปแพปลาตามปกติ ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
ผมจึงลุกขึ้นไปรับแล้วกรอกเสียงลงไปว่า “อัสสลามุอลัยกุม”
“วะอลัยกุมุสสลาม” เสียงจากปลายสายตอบรับสล่ามมา
“อาจารย์หรือครับ”
“ครับ ผมเอง มีอะไรหรือครับ” …
“มีปัญหาอยากจะถามครับ” เสียงจากฝ่ายโน้นตอบมา หางเสียงมีแววกังวล
“คือ .. เมื่อคืนผมลืมเนียตบวช จะทำยังไงดีครับ วันนี้ผมจะถือบวชได้ไหม ?” …
“อ้าว ทำไมล่ะ นอนหลับลืมหรือ ?” …
“เปล่าครับ ไม่ได้หลับลืม แต่ผมลืมเนียต” …
“เดี๋ยวๆ” ผมชักจะงง จึงถามต่อ “ เรื่องมันเป็นยังไงล่ะ เมื่อคืนคุณลุกขึ้นกินข้าวซะหูรฺไหม ?” …
“กินครับ” .. ฝ่ายโน้นตอบเสียงอ่อยๆ …
“อ้าว ลุกขึ้นกินข้าวซะหูรฺแต่ลืมเนียต” ผมยิ่งงงเข้าไปใหญ่
“ขอถามหน่อย ตอนลุกขึ้นกินข้าวซะหูรฺน่ะ คุณละเมอแล้วลุกขึ้นมากินหรือเปล่า ?” …
“เปล่าครับ ผมไม่ได้ละเมอ ผมตั้งใจลุกขึ้นมากินจริงๆ” อีกฝ่ายรับรองแข็งขัน …
“คุณนึกยังไงล่ะที่ลุกขึ้นมากินข้าวซะหูรฺน่ะ” …
“ผมก็ตั้งใจว่า พรุ่งนี้จะถือบวชนั่นแหละ แต่ผมลืมเนียต” ฝ่ายโน้นยืนยันคำเดิม ..
ผมงงไปวิบหนึ่ง แล้วชักจะมองเห็นอะไรลางๆจึงถามเขาว่า “ยังไงที่ว่าลืมเนียตน่ะ ช่วยอธิบายหน่อยซิ” …
“คือ .. ผมลุกขึ้นมากินข้าว แต่ผมไม่ได้นึกในใจว่า พรุ่งนี้ผมจะถือบวชฟัรฺฎูเดือนรอมะฎอนเพื่ออัลลอฮ์ ผมลืมสนิทเลย แย่จริงๆ”
เสียงเขาบ่นพึมพำอะไรอีกสองสามคำเพราะหงุดหงิดตัวเองซึ่งผมฟังไม่ถนัด แต่ถึงบางอ้อทันที
จึงถามย้ำเขาว่า … “ตอนลุกขึ้นกินข้าวซะหูรฺน่ะ คุณตั้งใจว่าพรุ่งนี้จะถือบวชใช่ไหม ?” …
“ใช่ครับ ที่ลุกขึ้นกินข้าวซะหูรฺเพราะตั้งใจว่าพรุ่งนี้จะถือบวชนั่นแหละ”
เขายืนยันแล้วกล่าวตำหนิตัวเองว่า “บ้าจริง ดันลืมเนียตบวชได้” …
ผมขำจนแอบยิ้มคนเดียว แล้วถือโอกาสอธิบายเขาว่า
“งั้นคุณถือบวชวันนี้ได้สบายเลยครับ การที่คุณ “ตั้งใจ” ตอนกินข้าวซะหูรฺว่าพรุ่งนี้จะถือบวช นั่นแหละคือ “เนียต” ละ
คุณเนียตบวชเรียบร้อยแล้ว แม้จะไม่ได้พูดในใจว่า พรุ่งนี้ฉันจะถือบวชฟัรฺฎู เดือนรอมะฎอนก็ตาม” …
“เหรอ ?” .. เขาอุทานด้วยอาการกึ่งแปลกใจกึ่งลิงโลด
“ตกลงวันนี้ผมถือบวชได้แน่นา อาจารย์ ?” …
“ครับ ถือได้แน่” ผมรับรอง
เขาจึงอุทานว่า “อัลหัมดุลิลลาฮ์ ดีใจจัง ขอบคุณอาจารย์มากครับ ม่ายงั้นผมคงขาดบวชวันนี้ฟรีๆหนึ่งวันแน่ๆเลย” …
ขอยืนยันว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงล้านเปอร์เซ็นต์ครับ ไม่ใช่นิยายที่เขียนขึ้นมาเพื่อความบันเทิงหรอก …
ว่าแต่ .. – ไม่ว่าอดีตหรือปัจจุบัน – ท่านผู้อ่านเคยเข้าใจเรื่องเนียตบวช แบบที่เขาคนนี้เข้าใจมาหรือเปล่าครับ ? ….
ปราโมทย์ ศรีอุทัย 24/4/63
